گئورگ کانتورGeorg Cantor (۱۸۵۴–۱۹۱۸)

کانتور (ریاضی‌دان آلمانی) در سال ۱۸۵۴م در سنت پترزبورگ روسیه پا به جهان گشود. پدرش یک بازرگان موفق و مادرش یک هنرمند بود. پدر و مادر می‌خواستند وی یک مهندس شود. اما، خیلی زود آشکار شد او چندان مناسب این کار نیست و گرایش وی به ریاضی است.  کانتور ریاضی را ابتدا در دانشگاه زوریخ و سپس در دانشگاه برلین با بهره از استادان بنامی همچون وایرشتراس، کرونکر و کومر پی‌گرفت.

وی بنیان‌گذار نظریه مجموعه‌ها یا خاص‌تر نظریه مجموعه‌های نامتناهی است.  انگاره نامتناهی (بینهایت) بحثی فریبنده است که به‌آسانی منجر به پارادوکس‌هایی همچون پارادوکس‌ها زنو الیایی می‌گردد. ازاین‌جهت، ترجیح ریاضی‌دانان تا زمان کانتور این بود تا بجای سخن از بی‌نهایت‌های "تمام" (مانند گردآمده همه اعداد) از بی‌نهایت‌های "بالقوه" (مثلاً، "هر عدد بزرگتر از یک" یا "بزرگترین عدد صحیح") سخن بگویند.

از گاوس ریاضی‌دان نامی در ۱۸۳۱ نقل است که گفت: "من به کاربرد مقدار بینهایت همچون چیزی "تمام"، که هرگز در ریاضی قابل‌قبول نیست، معترضم. بینهایت فقط یک روش سخن گفتن است و معنی آن فقط بودن یک حد است . . .."

البته به‌احتمال، گاوس در اینجا درباره مجموعه‌های نامتناهی نمی‌اندیشیده.  مراد وی، کاربرد بینهایت، به‌عنوان یک مقدار، در محاسبات است. بااین‌حال، در این نقل‌قول حضور یک سوءظن همگانی نسبت به بینهایت مشاهده شدنی است. کانتور اولین کسی بود که با مجموعه‌های بینهایت مواجه شد، آن‌ها را حساب و مقایسه کرد؛ چیزی که اکنون ما در ریاضی همچون یک روند معمول بکار می‌بریم.

اولین مقاله کانتور درباره مجموعه‌های نامتناهی سی روز مانده به پایان سی‌سالگی وی منتشر شد. این مقاله چندان به ارکان ریاضی زمان خوش نیامد و موجب شد بسیاری ریاضی‌دانان بویژه کرونکر آشکارا نگاه خصمانه به وی داشته باشند. ولی زمانه زود ارزش کار سترگ وی را دریافت. وی در ۱۸۶۹م به‌عنوان رئیس انجمن ریاضی آلمان برگزیده و تا بازنشستگی در ۱۹۱۳م به همین سمت باقی ماند. وی در م۱۹۱۸ رخت از جهان بربست.